Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
101. rocznica poświęcenia Świątyni Miłosierdzia i Miłości
15 sierpnia 2015
„Oto Przybytek Boży z ludźmi i będzie mieszkał Bóg z nimi i oni będą ludem Jego i sam Bóg z nimi będzie ich Bogiem” (Ap 21,3 )
Umiłowani w Chrystusie Bracia Biskupi i Kapłani, Bracia Klerycy.
Drodzy Bracia i Siostry!
Witam wszystkich zgromadzonych w tej Świątyni i z głębi serca pozdrawiam słowami Apostoła Piotra: „Panie dobrze jest nam tu być”. ( Mt 17,4).
Pozdrawiam również mariawitów mieszkających we Francji i innych krajach oraz tych, którzy z powodu choroby lub innych przyczyn, nie mogą uczestniczyć w dzisiejszym nabożeństwie. W uroczystość Wniebowzięcia NMP oraz 101 rocznicy konsekracji tego Domu Bożego, który sam Pan Jezus poświęcił i nazwał Świątynią Miłosierdzia i Miłości, wyznawcy Kościoła Starokatolickiego Mariawitów oraz sympatycy Mariawityzmu, pielgrzymują do tego świętego miejsca. Czynią tak, aby otrzymać błogosławieństwo Boże i dostąpić odpuszczenia grzechów. Na górze Tabor Pan Jezus objawił się w majestacie Bóstwa i tam Apostołowie usłyszeli słowa Ojca Niebieskiego „Ten jest Moim Synem umiłowanym, Jego słuchajcie”. (Mt 17,5) Wiele osób wspina się na szczyty gór, aby podziwiać potęgę Stwórcy. Dla ludzi wiary, obecności Boga możemy doświadczyć przede wszystkim w modlitwie, a zwłaszcza tam, gdzie przebywa eucharystyczny Baranek. Tabernakulum i Tron, na którym w Monstrancji umieszczona jest Hostia Święta, to znak obecności Boga. W Namiocie Spotkania, gdzie znajdowała się Arka, Izraelici wierzyli, że jest tam obecny Bóg. Święty Jan także nawiązuje do tych wydarzeń z historii zbawienia, pisząc, że „Słowo zamieszkało wśród nas”, (J 1.14) co w tłumaczeniu dosłownym znaczy rozbiło namiot pośród nas. Gdy lud Izraela zamieszkał w Ziemi Obiecanej, wtedy za czasów króla Salomona zbudowano Świątynię i w miejscu najświętszym umieszczono Arkę Przymierza, a w niej kamienne tablice z przykazaniami Bożymi oraz zgodnie z tradycją żydowską był tam także dzban z Manną i laska Aarona. Dla chrześcijan, którzy opierają swoje życie nie tylko na Dekalogu, ale również na Nowym Przymierzu, które Chrystus ustanowił w Wieczerniku i przypieczętował ofiarą na krzyżu, jest Eucharystia. Na ołtarzu urzeczywistnia się Misterium Paschalne, odprawiana jest Msza święta, Ofiara niekrwawa za grzechy, podczas której chleb staje się Ciałem Chrystusa, a wino Jego Krwią.
W Objawieniach świętej Marii Franciszki w sposób jednoznaczny Bóg upomina się o cześć dla Swego Syna. „Jak Syn Boży, żyjąc na ziemi, nie szukał swojej chwały, lecz uwielbił Ojca, tak teraz Ojciec chce, aby Syn Jego był uwielbiony na ziemi, utajony w Przenajświętszym Sakramencie”. Słowa te wskazują na potrzebę duchowego odrodzenia i powinny być inspiracją do adorowania Pana Jezusa, obecnego w Eucharystii „Z chórami niebios w jedności, Baranka, co w nim króluje. Błagając Jego litości, nieustannie adoruje. Ta tylko jest Jego potrzeba, aby stał się odbiciem Nieba.” Kościoły, w których mieszka Zbawiciel z Bóstwem i Człowieczeństwem, to Domy Boże , gdzie należy oddawać najwyższą chwałę Bogu. Ewangelia święta opisuje oczyszczenie Świątyni jerozolimskiej, której dokonał Pan Jezus. Usunął z niej handlujących, wypowiadając jakże ważne słowa: „Dom Mój będzie nazwany domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców.” (Mt 21,13). Kościoły powszechnie nazywamy obiektami sakralnymi, co w sposób jednoznaczny wskazuje na wyjątkowy i święty charakter tych budowli. Zostały one wzniesione dla chwały Najwyższego. Na kopule tej Świątyni umieszczony jest napis „Adorujmy Chrystusa Króla panującego nad narodami”. Dla mariawitów wszystkie kościoły, a szczególnie Świątynia w Płocku, są miejscem spotkania z utajonym Panem. Chrystus jest Chlebem żywym, który zstąpił z nieba i jedynie On daje nam życie wieczne. On też powiedział „Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew ma życie wieczne”.(J 6,56). Święty Jan w Apokalipsie pisze, że Zbawiciel z niepojętej miłości do człowieka, pragnie zamieszkać w przybytku naszych serc. „Oto stoję u drzwi i kołaczę, jeśli kto usłyszy mój głos i otworzy Mi, będę z nim wieczerzał, a on ze Mną”. (Ap 3,20) Zachęceni tymi słowami i przykładem świętych, w tym świętej Marii Franciszki, z pokorą i ufnością powinniśmy przystępować do Stołu Pańskiego, aby w Komunii Świętej godnie przyjąć Chrystusa. Odprawianie adoracji Przenajświętszego Sakramentu, w której błagamy Pana Jezusa o miłosierdzie Boże dla świata, jest naczelnym powołaniem każdego mariawity. Niech miłosierny Bóg, Swoją łaską wspiera nasze siły, byśmy mogli godnie wypełnić to święte powołanie w Dziele Wielkiego Miłosierdzia.
Bracia i Siostry!
Dzisiaj obchodzony jest także Dzień Wojska Polskiego. Pragnę z tego miejsca pozdrowić żołnierzy i życzyć im błogosławieństwa Bożego, które niech zawsze im towarzyszy dla wspólnego dobra, którym jest wolna Ojczyzna. Proszę was, Bracia i Siostry o modlitwę w intencji naszego Kościoła, abyśmy umocnieni darami Ducha Świętego i napełnieni mądrością Bożą, pragnęli zawsze tego, co dobrze służy Kościołowi Mariawitów. Niech we wszystkich naszych zamierzeniach będzie czysta i szczera intencja, która ma na względzie chwałę Bożą i zbawienie dusz. Matka Boża, Niepokalana Maryja, której obraz świętości winniśmy zawsze nosić w sercach, niech okazuje nam swoją nieustającą pomoc. Módlmy się także do świętej Marii Franciszki, by upraszała u Boga potrzebne łaski dla wszystkich wyznawców Kościoła, a zwłaszcza łaskę gorliwości dla Pana Jezusa, obecnego w Przenajświętszym Sakramencie.
Biskup Naczelny M. Ludwik Jabłoński
Płock, Świątynia Miłosierdzia i Miłości 2015r.
