List Pasterski Biskupa Naczelnego
na święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok Pański 2015

Niech będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament!

„A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich. Z ciebie wyjdzie dla mnie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku od dni wieczności”(Mi 5,1).

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia Biskupi i Kapłani,
Bracia Klerycy, Bracia i Siostry!

Święta Bożego Narodzenia, jak przekazał św. Jan Chryzostom obchodzono już w Kościele Syryjskim w IV w.. Jako dzień narodzenia Pana Jezusa przyjęto datę 25 grudnia, o czym pisał na początku III w. św. Hipolit. Chrześcijanie wierni tej prastarej tradycji, gromadzą się w kościołach o północy, aby celebrować radosne przyjścia na świat Zbawiciela. W tym dniu spełniły się proroctwa, w których Bóg obiecał narodzenie Mesjasza. „Ty jesteś Moim Synem, dziś Ciebie zrodziłem. Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie krańce ziemi" (Ps 2,7-8). Syn Boży, który „z Ojca zrodzony przed wszystkimi wiekami", „wcielił się za sprawą Ducha Świętego z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem". Przyjął nasze człowieczeństwo, aby być Bogiem z nami, jak wcześniej zapowiedział prorok Izajasz „Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwie imię Jego Emmanuel-co się wykłada Bóg z nami" (Iz 7,14). Także inni prorocy nauczali, że Mesjasz, który się objawi, będzie przebywał z ludem swoim i ustanowi wieczne przymierze. "Będzie to wiekuiste Przymierze z nimi, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie będzie pośród nich, a Ja będę ich Bogiem, oni zaś moim ludem" (Ez 37,26-27). Tajemnica Wcielenia i Narodzenie Chrystusa rozpoczęła urzeczywistnienie Dzieła Odkupienia i zawarcie Nowego Przymierza, przypieczętowanego przez śmierć na krzyżu (por. Łk 22,20). Chrześcijanie, którzy wierzą w rzeczywistą obecność Pana Jezusa w Eucharystii, radują się, że nie tylko mogą Go przyjmować w Komunii Świętej, ale także adorować. Jako mariawici, zostaliśmy powołani, aby dawać świadectwo innym, że Chrystus Pan obecny w Przenajświętszym Sakramencie, jest Bogiem z nami, a my Jego ludem. Boża Rodzicielka Najświętsza Maryja, o której śpiewamy w jednej z kolęd; Widzę Zbawiciela na sianku złożonego z niepojętej miłości narodzonego, a przeczysta Matka Chrystusa adoruje Boską Dziecinę, co z miłości ku ludzkości wita dziś tę płaczu dolinę, jest wzorowym przykładem adorowania Wcielonego Słowa.

Bracia i Siostry. Święta Narodzenia Pańskiego są zawsze opromienione wielką radością i wyzwalają w nas nadzieję, że mimo niełatwej prozy naszego życia, i wielu niepowodzeń, które pojawiają się w życiu wspólnotowym czy osobistym, nie wolno nam zapominać o Bogu, który jest pośród nas. Pan Bóg przecież jest naszym Ojcem, a więc kimś najbliższym. Jemu powinniśmy polecać nasze problemy, przed którymi często jesteśmy bezradni. Dobro i każdy dar Boży przychodzi w cichości i pokoju, tak jak wśród nocnej ciszy narodził się Zbawiciel. Zło natomiast, aby zaistnieć szuka rozgłosu lub nawet czegoś spektakularnego, przynosząc wiele szkody i rany w ludzkich sercach. Powinniśmy się uczyć od Chrystusa cichości i pokory, abyśmy mogli żyć zgodnie z Dekalogiem. „Weźcie na siebie Moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych” (Mt 11,29). Niepojęta miłość Boga sprawiła, że Słowo stało się Ciałem. „Zaczęłam się głębiej wpatrywać w Tajemnicę Wcielenia”, jak czytamy w Objawieniach świętej Marii Franciszki, „i poznawać wielką miłość Wszystkich Trzech Osób pojedyńczo i całej Trójcy Przenajświętszej jaka jaśniała w Tajemnicy Wcielenia; i widziałam w duchu: miłość Syna Bożego, jak z miłości ku Ojcu Niebieskiemu i nam opuścił Ojca i zstąpił w Żywot Przeczystej Dziewicy, wiedząc przez jakie stopnie życia na ziemi, będzie wstępował do Ojca” (DzWM s.56).

W jaki sposób mamy nabywać cnoty, które stanowią o naszej przynależności do Chrystusa? Przede wszystkim powinniśmy prosić o dar pokory, który nie pozwoli nam krzywdzić drugiego człowieka słowem, czy uczynkiem. Pokora jest lekarstwem na grzech pychy, umożliwia poznanie woli Bożej i daję łaski do jej wypełniania, ponieważ „Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje” (IP 5,5). Współczesny świat potrzebuje przykładów świętości, ludzi żywej wiary, którzy ją potwierdzają nie tylko modlitwą, ale i dobrymi uczynkami. Nabożeństwa w okresie świąt Bożego Narodzenia są tym błogosławionym czasem, które dzięki pokornej modlitwie, umożliwiają łaskę duchowego odrodzenia, abyśmy mogli z szacunkiem i godnością traktować naszych bliźnich i okazywać im braterską miłość. Godzi się w tym miejscu przypomnieć słowa modlitwy „Panie, wysłuchaj rodzinę Tobie oddaną i zgromadzoną w dzisiejszą uroczystość narodzenia Twego. Udziel grzesznikom przebaczenia, albowiem przyszedłeś nas zbawić. Spojrzyj ze świętego nieba i oświeć lud Twój, który całym sercem ufa Tobie” (z liturgii galijskiej).

Najmilsi w Panu Bracia i Siostry. Z okazji świąt Bożego Narodzenia, życzę Wam obfitości łaski Bożej. Niech narodzony z Dziewicy Maryi Jezus, udzieli wszystkim radości, i obdarzy nas darami Ducha Świętego i sprawi, byśmy z Jego pomocą mogli rozwijać w sobie wszelkie dobro, które służy chwale Bożej, a nam przynosi zbawienny pożytek. Bądźmy zawsze dla siebie braćmi i siostrami, mając świadomość odpowiedzialności nie tylko za siebie, ale również za powierzone nam osoby. Poczucie wspólnej troski o przyszłość Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, niech zjednoczy nas w pracy i modlitwie, dla dobra Mariawityzmu. Życzę wszystkim wyznawcom naszego Kościoła, zwłaszcza dzieciom i młodzieży radosnych świąt, pełnych zdrowia, pokoju w sercu i gorliwości dla Chrystusa utajonego w Przenajświętszym Sakramencie oraz szczęśliwego Nowego 2015 Roku. W tę noc Narodzenia Pańskiego z głębi serca pozdrawiam wszystkich mariawitów w kraju oraz za granicą, szczególnie we Francji i łączę się duchowo we wspólnym uwielbianiu Dzieciątka Jezus.

Biskup M. Ludwik Jabłoński