List Pasterski Biskupa Naczelnego
na Boże Narodzenie Roku Pańskiego 2008

„Który dla nas i dla naszego zbawienia zstąpił z Niebios. I wcielił się za sprawą Ducha Świętego z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”
(Wyzanie wiary Niecejsko – konstantynopolitańskie)

Niech będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia Biskupi i Kapłani, Bracia klerycy, Siostry zakonne, Bracia i Siostry mariawici!

Serdecznie wszystkich pozdrawiam w tę cichą i świętą noc Narodzenia Pańskiego. Łączę się w modlitwie z wiernymi Kościoła Starokatolickiego Mariawitów zgromadzonymi w kościołach, a także z tymi, którzy z powodu choroby lub wieku pozostają z nami we wspólnej modlitwie. Święta Bożego Narodzenia przypominają chrześcijanom radosną tajemnicę przyjścia na świat Zbawiciela, ale także stanowią szczególną okazję do głębszej refleksji dotyczącej duchowego wymiaru życia. Myśli nasze w te świąteczne dni kierujemy ku tej prawdzie wiary, która nas poucza, że Syn Boży stał się człowiekiem; że Przedwieczne Słowo stało się Ciałem. Duchowy klimat promieniujący z Betlejem jest dla wierzących jakże inspirujący i stanowi niewyczerpane źródło chrześcijańskiej radości i nadziei. Dzięki łasce wiary poznaliśmy, że narodzony z Dziewicy Maryi Jezus jest naszym Zbawicielem. Liturgia tego okresu, wzbogacona kolędami, których słowa oraz melodie wskazują na wielką radość ludzi dobrej woli, akcentuje potrzebę uznania narodzonego w ubóstwie Dzieciątka jako Mesjasza. „I my z pastuszkami dziś się radujemy, chwałę z aniołami wraz wyśpiewujemy”. Przyjęcie przez Syna Bożego ludzkiej natury i objawienie w osobie Chrystusa doskonałego człowieczeństwa jest przejawem niepojętej miłości Boga wobec człowieka. „Gdy przyszło wypełnienie czasu, posłał Bóg Syna swego, uczynionego z niewiasty, uczynionego pod Zakonem; aby tych którzy pod Zakonem byli, wykupił, żebyśmy przysposobienie synowskie otrzymali” (Gal. 4, 4-5). A zatem w planach Bożych była odwieczna troska Stwórcy naprawienia ludzkiej natury skażonej przez grzech. To dzięki Jego przyjściu na świat i Ofierze na Krzyżu, człowiek może się uświęcać i stawać się dzieckiem Bożym.

Drodzy Bracia i Siostry. W wieczór wigilijny, zgodnie ze staropolskim zwyczajem, spotykamy się w gronie rodzinnym lub innej wspólnocie wiary i dzielimy się opłatkiem. Wigilia oznacza czuwanie, która przez modlitwę i rozważanie słów Ewangelii Świętej o Narodzeniu Pana Jezusa przygotowuje nas do uroczystej Mszy Świętej - Pasterki. Nabożeństwo odprawiane o północy, przypomina uwielbienie aniołów oraz hołd pasterzy oddany Dzieciątku Jezus w stajence betlejemskiej i pozwala nam napełnić serca radością i pokojem. „Chwała na wysokości Bogu a na ziemi pokój ludziom dobrej woli” (Łk. 2, 14). Uroczystość Bożego Narodzenia winna zachęcić wszystkich mariawitów do żarliwej modlitwy.

W okresie świątecznym, liczniej niż zwykle, kościoły wypełniają się wiernymi. Niech więc w tym czasie nasze serca zostaną przeniknięte darem Chrystusowej miłości. Wyrażam nadzieję, iż święta Narodzenia Pańskiego będą nie tylko dniami odpoczynku, ale przede wszystkim błogosławionym czasem, który przeznaczać będziemy dla chwały narodzonego w Betlejem Jezusa Chrystusa. Troska o dziękczynienie i uwielbienie dla Trójcy Przenajświętszej za ten drogocenny dar niebios, który otrzymaliśmy w osobie Syna Bożego, niech będzie dla nas wartością najwyższą. W tym świątecznym czasie radujmy się w Bogu, ale jednocześnie spróbujmy zastanowić się, w jakim stopniu wypełniamy mariawickie powołanie. Czy nasze życie oparte jest wyłącznie na objawionej prawdzie Bożej i nauce Kościoła, czy niekiedy szukamy tego, co jest pozorną prawdą i daje nam wyłącznie iluzoryczne szczęście. Tylko Narodzony Zbawiciel, obecny w Eucharystii, jest źródłem Miłosierdzia dla świata oraz jedynym dawcą pokoju i ocalenia ludzkości. „Pokój mój daję wam, nie tak jak świat daje wam, Ja wam go daję” (J 14,27), „Pokój całej ziemi, jeśli przyjmie Miłosierdzie” (Objawienia św. M. Franciszki).

W przyszłym roku, 5 października minie sto lat od czasu, gdy Minister Generalny Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, o. Jan Maria Michał Kowalski, otrzymał w Utrechcie sakrę biskupią od hierarchów starokatolickich. Było to bardzo ważne wydarzenie w historii naszego Kościoła, zgodne z wolą naszej Matki – św. Marii Franciszki, które pozwoliło otrzymać sukcesję apostolską i uzyskać pełnię kapłaństwa. Kościół Mariawicki pozostaje nadal w duchowej łączności ze wszystkimi Kościołami Unii Utrechckiej i życzy im Bożego błogosławieństwa.

Najmilsi Bracia i Siostry, Życzę wszystkim radosnych i obfitych w łaskę Bożą świąt Bożego Narodzenia; dzieciom i młodzieży, aby wzrastali w łasce u Pana i zawsze utożsamiali się z mariawityzmem i naszym świętym posłannictwem. Jestem przekonany, że młode pokolenie, dzięki wspomożeniu Bożemu, pomocy Matki Najświętszej i św. Marii Franciszki godnie przejmie sztandar wiary Dzieła Wielkiego Miłosierdzia i będzie wiernie służyć Bogu i Kościołowi Mariawickiemu. Mam nadzieję, że Nowy Rok Pański 2009 będzie błogosławiony i szczęśliwy dla wszystkich wyznawców Kościoła. Niech nieustannie płynie do naszych serc pokój Boży, który pozwoli w chaosie tego świata zachować właściwy kierunek duchowy, dzięki któremu będziemy mogli poznawać i wypełniać Wolę Bożą. Niech Bóg obdarzy wszystkich zdrowiem i wszelkim dobrem, które umożliwi nam życie zgodne z Ewangelią Świętą. Ufam, że godna Komunia Święta, poprzedzona Sakramentem Pokuty, przyczyni się do duchowego odrodzenia i sprawi, że w naszym codziennym życiu będzie więcej miłości do Boga i bliźniego. Narodzony w Betlejem Zbawiciel świata Swoją łaską niech wzmocni nasze siły duchowe do wiernego trwania w Dziele Wielkiego Miłosierdzia.

Wasz Sługa

+ M. Ludwik Jabłoński
Biskup Naczelny