Zdobyte doświadczenie pomaga mi pełnić biskupią posługę

Grudzień 2005

Z bp. M. Ludwikiem Jabłońskim, biskupem Diecezji śląsko-łódzkiej rozmawia Alina Boczkowska

- W tym roku, 10 grudnia, minęła 10. rocznica otrzymania przez Księdza Biskupa sakry biskupiej. Jubileusze skłaniają zazwyczaj do refleksji, podsumowania pewnego etapu swojego życia. Jak Ksiądz Biskup postrzega to minione dziesięciolecie?

- Przede wszystkim pragnę podziękować Panu Bogu za Jego dary, które umożliwiają mi pełnienie tak ważnej służby w Kościele. W historii 10 lat to krótki okres, lecz w życiu człowieka to wystarczający czas, aby można było dokonać pewnego bilansu. Niezwykle serdecznie wspominam swój dwuletni pobyt w Wiśniewe, jako biskup Diecezji lubelsko-podlaskiej i proboszcz parafii. W tym krótkim czasie mogłem poznać głęboką wiarę ludu mariawickiego i wielokrotnie doświadczać życzliwości. Mile wspominam dzień konsekracji oraz 25-lecia kapłaństwa. Parafianie wiśniewscy okazali pomoc i swoim zaangażowaniem umożliwili m.in. przyjęcie tak wielu gości. Kolejne 8 lat to praca w Łodzi, nowe wyzwania, które wymagają jeszcze większego zaangażowania, nie tylko w parafii, ale także w Diecezji śląsko-łódzkiej.

- Ma Ksiądz Biskup wiele obowiązków, związanych z pełnieniem funkcji proboszcza w parafiach w Łodzi, Pabianicach i Piątku, ale także jako biskup diecezji śląsko-łódzkiej, członek Rady Kościoła i zastępca Biskupa Naczelnego. Jakie konkretnie zadania podejmuje Ksiądz Biskup w związku z pełnieniem tych ważnych funkcji?

- Na brak obowiązków, zarówno w Wiśniewie, a tym bardziej w Łodzi nie narzekam. W każdą niedzielę mam przynajmniej 3 nabożeństwa, gdyż poza parafią łódzką trzeba także obsłużyć odległe parafie w Piątku i Pabianicach. W związku z tym, że jestem proboszczem w tych parafiach, do zakresu moich obowiązków należy administrowanie nimi. Kościoły i domy parafialne wymagają ciągłej konserwacji i remontów. Na ile starcza środków, z pomocą Bożą i ludzką, każdego roku podejmuję działania mające na celu zachowanie dziedzictwa materialnego naszego Kościoła. Cieszę się, że kapłani dobrze współpracują z wiernymi, a to owocuje różnymi dokonaniami w poszczególnych parafiach.

Od 25 lat jestem członkiem Rady Kościoła i ten fakt umożliwia mi szersze spojrzenie na problemy nurtujące Kościół. Zdobyte doświadczenie pomaga pełnić odpowiedzialną posługę biskupią. Podstawowe zadania duszpasterskie związane z posłannictwem mariawityzmu omawiane w gronie duchownych ułatwiają podejmowanie właściwych decyzji służących dobru Kościoła. Dlatego niezwykle ważne jest, aby na forum Rady Kościoła i w rozmowach z kapłanami w sposób otwarty stawiać problemy i wspólnie je rozwiązywać.

Kluczową sprawą dla Kościoła jest kwestia powołań kapłańskich, aby mógł on wypełniać swoją misję. W przyszłym roku Kościół i poszczególne parafie będą obchodzić 100-lecie istnienia. Będzie to okazja do wyrażenia wdzięczności Panu Bogu za dotychczasowe łaski. Jubileusz ten powinien spowodować głębszą refleksję nad obecnym stanem Kościoła i wskazać środki mające na celu ożywienie jego działalności. Do wielu pozytywnych wydarzeń, świadczących o zaangażowaniu wiernych należy zaliczyć powstanie chóru diecezji śląsko-łódzkiej oraz dobrą kondycję orkiestr parafialnych.

- W parafii Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Łodzi, gdzie Ksiądz Biskup jest proboszczem, prężnie działa młodzież zrzeszona w Forum Dyskusyjnym Inteligencji Mariawickiej. Jakiego wsparcia duchowego i materialnego młodzi parafianie oczekują i jakie otrzymują od swego duszpasterza, aby prowadzić tę działalność?

- Wspomniane Forum od 2001 roku integruje studentów i absolwentów szkół średnich i wyższych należących do łódzkiej parafii. Do swojej działalności, podobnie jak w każdej parafii, wierni potrzebują m.in. dobrej woli proboszcza. Są to młodzi wyznawcy Kościoła, którzy pragną się spotykać nie tylko w kościele, ale także poza nim.

Wymiana poglądów i wzajemne kontakty przyczyniają się do pogłębiania więzi wśród młodzieży akademickiej, mieszkającej w różnych dzielnicach miasta. Forum organizuje spotkania i zaprasza prelegentów, którzy swoim doświadczeniem wzbogacają wiedzę i wskazują na wartości płynące z nauki Kościoła. Dzięki inicjatywie młodzieży powstała, np. pierwsza oficjalna mariawicka strona internetowa w Polsce. Należy też wspomnieć o aktywnym udziale członków Forum podczas ekumenicznego wydarzenia, jakim jest Kolorowa Tolerancja w Łodzi.

- W Łodzi, mieście zróżnicowanym pod względem wyznaniowym, pełni Ksiądz Biskup ważną funkcję w ruchu ekumenicznym, będąc przewodniczącym tamtejszego oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej. Czy zdaniem Księdza Biskupa działania prowadzone w ramach ekumenii, przyczyniają się do popularyzacji wiedzy na temat różnych wyznań, a co za tym idzie wzrostu tolerancji wyznaniowej w lokalnym społeczeństwie? Czy można stwierdzić, że oddziałują one na szerszą grupę ludzi, niż tylko wąskie grono od lat zaangażowanych i "uświadomionych" ekumenicznie osób?

- Rzeczywiście, Łódź była miastem o wyjątkowym kolorycie wyznaniowym i kulturowym. Żyli tu Polacy, Żydzi, Niemcy i Rosjanie. To miasto wzrastało w klimacie tolerancji. Mieszkający tu ludzie swoją pracą tworzyli prężny ośrodek przemysłowy i kulturalny. Obecnie Łódź to miasto o wysokim bezrobociu. Jest to także ośrodek wielu wyższych uczelni. Są tu przedstawiciele wszystkich Kościołów wchodzących w skład PRE oraz oczywiście Kościół Rzymskokatolicki i inne wyznania.

W modlitwie i codziennej pracy realizujemy ekumeniczne postulaty. Jako wyznawcy Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, stanowimy w woj. łódzkim najliczniejszą wspólnotę chrześcijańską spośród Kościołów - członków PRE. Dlatego też pragniemy, na ile jest to możliwe, angażować się w działania mające na celu pojednanie i wspólne dobro.

Ekumenizm to właściwa płaszczyzna poznawania tradycji różnych Kościołów, dobra szkoła tolerancji, szacunku dla ludzi o odmiennych przekonaniach. Organizujemy w styczniu Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, w marcu Światowy Dzień Modlitwy. Ponadto w Wielki Piątek, począwszy od 2000 roku, bierzemy udział w ekumenicznej Drodze Krzyżowej. W maju każdego roku, z okazji Święta Biblii odbywają się nabożeństwa mające na celu podkreślenie znaczenia Pisma św.

W oddziale naszym, panuje atmosfera braterstwa i życzliwości. Mam tu na uwadze nie tylko duchownych, odpowiedzialnych za kreowanie ekumenicznej rzeczywistości. Myślę, jednak że zostało jeszcze dużo pracy, aby duch jedności i wzajemnego szacunku objął swym zasięgiem szerokie grono wyznawców Chrystusa.

- W 2001 roku Towarzystwo Biblijne w Polsce wydało ekumeniczny przekład Nowego Testamentu i Psalmów, przygotowany i zatwierdzony przez Kościoły należące do Polskiej Rady Ekumenicznej oraz Kościół Rzymskokatolicki, Zielonoświątkowy, Zborów Chrystusowych i Adwentystów Dnia Siódmego. Ksiądz Biskup był konsultantem tego wydania z ramienia Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. Nadal trwają prace nad ekumenicznym przekładem Starego Testamentu. Z jakich powodów podjęto tę inicjatywę i jakie trudności stoją przed Kościołami zaangażowanymi w to przedsięwzięcie?

- Z Towarzystwem Biblijnym jestem związany od 1994 roku, jako przedstawiciel Kościoła Starokatolickiego Mariawitów do konsultacji tłumaczeń tekstów biblijnych do wydania ekumenicznego. Przez kilka lat współpracowałem z wieloma wybitnymi postaciami życia ekumenicznego, m.in. z prof. W. Benedyktowiczem i prof. Z. Łyko. W związku z chorobą mariawickiego kapłana M. Tadeusza Szymańskiego, zostałem również delegowany, jako członek Komitetu Krajowego Towarzystwa Biblijnego w Polsce. Funkcję tę pełniłem przez dwie kadencje, aż do listopada 2005 r.

Inicjatywa nowego przekładu Pisma św. powstała w krajach Europy Zachodniej. Polska należy do państw, które pragną, poprzez przedstawicieli różnych Kościołów, dokonać wspólnego przekładu Biblii. Jednolity tekst Pisma św., przełożony na język współczesny, pozwoli wszystkim chrześcijanom na lepsze zrozumienie objawionych prawd Bożych.

W przypadku Starego Testamentu istnieją wprawdzie różnice między Kościołami, co do ilości przyjętych ksiąg kanonicznych. Nowy, ekumeniczny przekład będzie zawierał wszystkie księgi, także deuterokanoniczne. Księgi te zostały napisane po grecku i nie były uwzględnione w Biblii hebrajskiej. Należą do nich: 1-2 Machabejska, Mądrości, Syracha, Tobiasza, Judyty, Barucha.

W skład zespołu tłumaczy i konsultantów wchodzą przedstawiciele Kościołów należących do PRE, Kościoła Rzymskokatolickiego, Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, Kościoła Zielonoświątkowego oraz Wspólnoty Zborów Chrystusowych. Prace translatorskie ksiąg Starego Testamentu są w toku i mam nadzieję, że za kilka lat zostaną zakończone.

- W 1997 roku została powołana Komisja Mieszana do Dialogu Teologicznego pomiędzy Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów, której Ksiądz Biskup jest współprzewodniczącym (razem z rzymskokatolickim biskupem Bronisławem Dembowskim). Czy prace prowadzone od ośmiu lat w ramach tego gremium, przyczyniły się do wyjaśnienia spornych kwestii i poprawy stosunków między obydwoma Kościołami?

- Powierzenie mi funkcji współprzewodniczącego Komisji było i jest dla mnie niezwykle odpowiedzialnym zadaniem. Mariawityzm powstał w strukturach Kościoła Rzymskokatolickiego ponad sto lat temu i mimo wielokrotnych ówczesnych usiłowań nie został zaakceptowany. Objawienie Dzieła Wielkiego Miłosierdzia nie uzyskało aprobaty hierarchii Kościoła rzymskokatolickiego, chociaż nadrzędnym celem posłannictwa było i jest szerzenie czci dla Przenajświętszego Sakramentu i wzywanie pomocy Maryi.

Idea mariawityzmu, to dzieło Boże, jako ostatni ratunek dla świata. Głównym celem rozmów w ramach Dialogu jest próba dojścia do przyczyn, które uniemożliwiły zatwierdzenie Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów i uznanie Objawień św. M. Franciszki. Mam nadzieję, że rozmowy te pomogą lepiej poznać aktualną naukę Kościołów.

Rodzi się też pytanie, czy fakt prowadzenia dialogu pozytywnie wpłynie na wzajemne relacje, nie tylko na poziomie Komisji? Wydaje się, że podobnie jak z ruchem ekumenicznym, potrzeba dużo dobrej woli, czasu i pokory osób, odpowiedzialnych za formacje duchownych, katechetów oraz ludzi pracujących w mediach kościelnych, aby mógł się dokonać głębszy proces pozytywnych zmian. Dialog ten nie ma na celu prowadzenia rozmów dotyczących jedności. Ma dać odpowiedź na pytania, interesujące obie strony. Podczas niemal każdego spotkania sygnalizowane są aktualne, czasem trudne kwestie dotyczące wzajemnych stosunków.

- Z okazji Jubileuszu życzę Księdzu Biskupowi w imieniu Redakcji "Mariawity" pomyślności i sił do owocnego wypełniania swojego duszpasterskiego powołania oraz wiele radości i Bożego błogosławieństwa w każdym dniu.

- Bardzo dziękuję. Korzystając z możliwości udzielenia wypowiedzi, pragnę podziękować Kapłanom Diecezji śląsko-łódzkiej oraz wszystkim parafianom, którzy okazywali życzliwą pomoc w realizacji wielu przedsięwzięć. Mam nadzieję że nadal będę mógł liczyć na ich modlitwę i życzliwą współpracę.

- Dziękuję za rozmowę.

(Mariawita 10-12/2005)

Bp Michał Maria Ludwik Jabłoński urodził się 19 grudnia 1950 roku w Niesułkowie, par. w Lipce. W 1964 roku, po ukończeniu szkoły podstawowej, wstąpił do Seminarium Duchownego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Płocku. Tu też uczył się w Liceum Ogólnokształcącym im. St. Małachowskiego i otrzymał świadectwo dojrzałości.

W latach 1968-1973 studiował w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Napisał pracę na temat "Społeczne aspekty mariawityzmu jako ruchu religijnego" i po złożeniu egzaminu uzyskał dyplom i tytuł magistra teologii. Na diakona został wyświęcony w lipcu 1969 roku w kościele parafialnym w Lipce przez bpa M. Andrzeja Jałosińskiego. Jako diakon bywał delegowany do pomocy kapłanom, a przez jeden rok obsługiwał parafię w Błoniu. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 stycznia 1972 roku w Strykowie, również od bpa M. Andrzeja Jałosińskiego i został mianowany proboszczem parafii w Dobrej. Na tej placówce pozostał aż do lipca 1995 r., jednocześnie od 1975 r. pełnił też funkcję proboszcza parafii w Zgierzu. W Radzie Kościoła pracuje od 1980 roku. 10 grudnia 1995 roku w Wiśniewie otrzymał sakrę biskupią z rąk ówczesnego Biskupa Naczelnego M. Tymoteusza Kowalskiego.

Od 1995 roku przez dwa lata pełnił funkcję proboszcza parafii w Wiśniewie i biskupa Diecezji lubelsko-podlaskiej. W 1997 roku został mianowany proboszczem parafii w Łodzi, Pabianicach i Piątku oraz biskupem ordynariuszem Diecezji śląsko-łódzkiej. Jest przewodniczącym łódzkiego oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej.