Umiłowani w Panu Bracia Biskupi i Kapłani, Bracia Klerycy. Bracia i Siostry!
Od blisko stu lat wierni Kościoła Starokatolickiego
Mariawitów pielgrzymują do Świątyni płockiej, aby
doświadczyć szczególnej obecności Boga i dostąpić Jego
miłosierdzia. Możemy powtórzyć za psalmistą Pańskim:
„Pokłonię się
Twojej najświętszej świątyni i będę wysławiał Twoje imię za Twoją łaskę
i wierność” (Ps 138,2). Ten dom Boży jest
miejscem świętym, gdzie gromadzą się wyznawcy Kościoła, aby prosić o
łaski i uwielbiać utajonego Baranka Bożego. Tutaj, zgodnie z obietnicą
Pana Jezusa możemy dostąpić „Zupełnego odpustu i na zawsze
odpuszczenia i zapomnienia wszystkich grzechów, win i kary
doczesnej”. Mariawici i wszyscy ludzie dobrej
woli, nawiedzają to święte miejsce, aby oddać hołd Zbawicielowi,
który w Boskiej Eucharystii - „milczy, cierpi i
miłuje”. Chrystus cierpi wtedy, gdy o Nim zapominamy i nie
oddajemy takiej czci, jaka należy się Bogu, obecnemu w Tajemnicy
Ołtarza. Cierpi również, gdy niegodnie przyjmujemy Go w
Komunii świętej. W Objawieniach świętej Marii Franciszki czytamy
„Jak Syn Boży,
żyjąc na ziemi, nie szukał Swojej chwały, lecz uwielbił Ojca, tak teraz
Ojciec chce, aby Syn Jego był uwielbiony na ziemi, Utajony w
Przenajświętszym Sakramencie”. Tak więc należy
pamiętać, że wolą Boga jest, aby Jego Syn, obecny w Sakramencie
Ołtarza, był adorowany, a Jego Serce przebite na krzyżu i obecne w
Eucharystii, mogło wszystkim proszącym błogosławić, obdarzać pokojem i
miłosierdziem.
2 sierpnia bieżącego roku minęło 120 lat od objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia. Rocznica ta powinna skłaniać nas do refleksji i zadumy nad minionym czasem, które tworzyły poprzednie pokolenia mariawitów. Były to lata prześladowań i jakże bolesnych doświadczeń, kiedy wyznawcy Mariawityzmu, byli poddani wielkiej próbie wierności dla tego Dzieła Bożego. Jubileusz ten, przede wszystkim powinien być dziękczynieniem, za dar wielkiego miłosierdzia dla świata. Powinniśmy być wdzięczni Bogu, za Jego dobroć, pokornie prosząc o łaskę wiary, aby w naszych sercach, było ciągłe pragnienie miłowania Pana Jezusa, obecnego w Przenajświętszym Sakramencie, który jest źródłem miłosierdzia Bożego. Król Dawid modlił się; „Staranie o Twój dom mnie pochłania” (Ps 69,10). To, co powinno być dla nas najważniejsze, to nieustanne pragnienie oddawania chwały Utajonemu Panu, który jest wśród nas, pod postaciami chleba i wina. „Kapłani Mariawici przepowiadać będą w Imię Jezusa Chrystusa, utajonego w Przenajświętszym Sakramencie, wzywając Pomocy Maryi”.
Chrystus oczekuje gorliwości i wytrwałości, nie tylko od osób duchownych, ale od wszystkich, powołanych do szerzenia czci dla Przenajświętszego Sakramentu. Ziemia może stać się odbiciem nieba wtedy, gdy obecny w Sakramencie Ołtarza Pan Jezus, będzie uwielbiany tak, jak to czynią aniołowie i święci w niebie. Wszyscy jesteśmy wezwani, na mocy Objawień, do dawania świadectwa wiary i miłości dla obecnego w Eucharystii Zbawiciela Świata. Mimo upływu czasu, ta Boża idea, jest ciągle aktualna. Z całą pewnością, rzeczywistość, w której żyjemy, jednoznacznie wskazuje na jakże potrzebne całej ludzkości miłosierdzie Boże. Świętej M. Franciszce Chrystus objawił następujące słowa „Jak święty Franciszek w dzień Przenajświętszej Panny Maryi Anielskiej otrzymał wielką łaskę dla ludzi, tak tobie w ten dzień oznajmione zostało wielkie miłosierdzie dla świata”. To dzień nawiedzenia Pańskiego, nie tylko dla mariawitów, ale dla wszystkich chrześcijan, jako ostatni ratunek dla ginącego w grzechach świata, „Cześć Przenajświętszego Sakramentu i Pomoc Maryi”. Z treści Objawienień wynika, że słowa arcykapłańskiej modlitwy , można odnieść też do czasów ostatecznych. „Ojcze nadeszła godzina, uwielbij Swego Syna, aby Syn uwielbił Ciebie” (J 17,1). Bóg pragnie, aby tron Jego Syna tu na ziemi, był otoczony miłującymi Go sercami, których jedynym pragnieniem jest uwielbienie Eucharystycznego Pana. Jezus Chrystus jest nie tylko Chlebem Życia i pokarmem nieśmiertelności, którego przyjmujemy w Komunii Świętej, ale także jest Ofiarą Ubłagania za nasze grzechy. Może nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, do jak wielkiego i świętego Dzieła zostaliśmy powołani. Bóg zaprosił nas do Swojej Winnicy, aby przez cześć dla Jezusa w Eucharystii odrodzić Kościół. Pan Jezus jest tym cudownym Pokarmem, żywym Chlebem, który zstąpił z nieba i każdy kto godnie przyjmuje Go do swojego serca, ma obietnicę życia wiecznego.
Bracia i Siostry! Kościół nasz obchodzi dzisiaj uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz 99. rocznicę poświęcenia Świątyni. Ten Dom Boży wzniesiony ofiarnością wszystkich mariawitów, w dniu konsekracji otrzymał wezwanie Nieustającej Adoracji Ubłagania. 4 lata później, w 1918 roku sam Pan Jezus poświęcił go i nazwał Świątynią Miłosierdzia i Miłości. Mam nadzieję, że wszyscy zgromadzeni w tym świętym miejscu, dostąpią miłosierdzia Bożego i otrzymają te łaski, o które z ufnością proszą. Kościół już w pierwszych wiekach czcił Maryję, a imię Jej było wymieniane w modlitwach zaraz po Chrystusie. Maryja, Boża Rodzicielka, jak określił to sobór w Efezie, jest niepokalanie poczęta i stanowi przykład najdoskonalszej świętości. Najświętsza Maryja , po Swym zaśnięciu, została wzięta do nieba i jest Królową Anielską, Królową Wszystkich Świętych, a także Królową Mariawitów. Ona oręduje za nami do Swego Syna i nieustannie napomina do wierności i posłuszeństwa dla Jego Ewangelii: „Cokolwiek am powie czyńcie”. Matka naszego Pana, ciągle wspiera chrześcijan ,by pamiętali, że tylko Jej Syn, a nasz Zbawiciel, jest dla wszystkich Drogą, Prawdą i Życiem. Ta, która jest pełna świętości i miłości, niech nas broni od pokus szatańskich, a zwłaszcza lenistwa w służbie dla Boga i wspomaga, byśmy wytrwali w Dziele Wielkiego Miłosierdzia.
Bracia i Siostry! Dziękujemy miłosiernemu Bogu, za tak wielki dar, jaki Kościół i świat otrzymał w osobie świętej Marii Franciszki. Ta Mistrzyni życia duchowego , przecudna perła polskiej ziemi, przez Chrystusa została nazwana Matką Miłosierdzia i obdarzona Jego pokojem. Za Jej wstawiennictwem błagajmy Pana Jezusa, nie tylko w tym uroczystym dniu, ale zawsze, aby nam błogosławił. Niech z Serca Jezusa, obecnego w Przenajświętszym Sakramencie, wypływają dla wszystkich proszących, strumienie Bożej miłości i miłosierdzia. Wszystkim wyznawcom naszego Kościoła, trzeba dużo łaski Bożej, pomocy Matki Najświętszej i wstawiennictwa świętej Marii Franciszki, abyśmy mogli udźwignąć ciężar odpowiedzialności za misję, do której zostaliśmy powołani. Celem Mariawityzmu jest odrodzenie Kościoła, przez odnowienie żywej wiary i miłości, w rzeczywistą obecność Pana Jezusa w Eucharystii. Zadanie to zostało powierzone mariawitom , którzy przez modlitwę, będąc w łączności z Bogiem, mogą godnie realizować to święte posłannictwo. W tym uroczystym dniu, życzę wszystkim pielgrzymom i tym, którzy nie mogą uczestniczyć w tej uroczystej Mszy świętej w Świątyni, obfitości Bożego błogosławieństwa. Żołnierzom Wojska Polskiego, z okazji ich święta, przesyłam najlepsze pozdrowienia, i życzę, by ich służba dla Ojczyzny, otoczona była zawsze tarczą Bożej opieki.
2 sierpnia bieżącego roku minęło 120 lat od objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia. Rocznica ta powinna skłaniać nas do refleksji i zadumy nad minionym czasem, które tworzyły poprzednie pokolenia mariawitów. Były to lata prześladowań i jakże bolesnych doświadczeń, kiedy wyznawcy Mariawityzmu, byli poddani wielkiej próbie wierności dla tego Dzieła Bożego. Jubileusz ten, przede wszystkim powinien być dziękczynieniem, za dar wielkiego miłosierdzia dla świata. Powinniśmy być wdzięczni Bogu, za Jego dobroć, pokornie prosząc o łaskę wiary, aby w naszych sercach, było ciągłe pragnienie miłowania Pana Jezusa, obecnego w Przenajświętszym Sakramencie, który jest źródłem miłosierdzia Bożego. Król Dawid modlił się; „Staranie o Twój dom mnie pochłania” (Ps 69,10). To, co powinno być dla nas najważniejsze, to nieustanne pragnienie oddawania chwały Utajonemu Panu, który jest wśród nas, pod postaciami chleba i wina. „Kapłani Mariawici przepowiadać będą w Imię Jezusa Chrystusa, utajonego w Przenajświętszym Sakramencie, wzywając Pomocy Maryi”.
Chrystus oczekuje gorliwości i wytrwałości, nie tylko od osób duchownych, ale od wszystkich, powołanych do szerzenia czci dla Przenajświętszego Sakramentu. Ziemia może stać się odbiciem nieba wtedy, gdy obecny w Sakramencie Ołtarza Pan Jezus, będzie uwielbiany tak, jak to czynią aniołowie i święci w niebie. Wszyscy jesteśmy wezwani, na mocy Objawień, do dawania świadectwa wiary i miłości dla obecnego w Eucharystii Zbawiciela Świata. Mimo upływu czasu, ta Boża idea, jest ciągle aktualna. Z całą pewnością, rzeczywistość, w której żyjemy, jednoznacznie wskazuje na jakże potrzebne całej ludzkości miłosierdzie Boże. Świętej M. Franciszce Chrystus objawił następujące słowa „Jak święty Franciszek w dzień Przenajświętszej Panny Maryi Anielskiej otrzymał wielką łaskę dla ludzi, tak tobie w ten dzień oznajmione zostało wielkie miłosierdzie dla świata”. To dzień nawiedzenia Pańskiego, nie tylko dla mariawitów, ale dla wszystkich chrześcijan, jako ostatni ratunek dla ginącego w grzechach świata, „Cześć Przenajświętszego Sakramentu i Pomoc Maryi”. Z treści Objawienień wynika, że słowa arcykapłańskiej modlitwy , można odnieść też do czasów ostatecznych. „Ojcze nadeszła godzina, uwielbij Swego Syna, aby Syn uwielbił Ciebie” (J 17,1). Bóg pragnie, aby tron Jego Syna tu na ziemi, był otoczony miłującymi Go sercami, których jedynym pragnieniem jest uwielbienie Eucharystycznego Pana. Jezus Chrystus jest nie tylko Chlebem Życia i pokarmem nieśmiertelności, którego przyjmujemy w Komunii Świętej, ale także jest Ofiarą Ubłagania za nasze grzechy. Może nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, do jak wielkiego i świętego Dzieła zostaliśmy powołani. Bóg zaprosił nas do Swojej Winnicy, aby przez cześć dla Jezusa w Eucharystii odrodzić Kościół. Pan Jezus jest tym cudownym Pokarmem, żywym Chlebem, który zstąpił z nieba i każdy kto godnie przyjmuje Go do swojego serca, ma obietnicę życia wiecznego.
Bracia i Siostry! Kościół nasz obchodzi dzisiaj uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny oraz 99. rocznicę poświęcenia Świątyni. Ten Dom Boży wzniesiony ofiarnością wszystkich mariawitów, w dniu konsekracji otrzymał wezwanie Nieustającej Adoracji Ubłagania. 4 lata później, w 1918 roku sam Pan Jezus poświęcił go i nazwał Świątynią Miłosierdzia i Miłości. Mam nadzieję, że wszyscy zgromadzeni w tym świętym miejscu, dostąpią miłosierdzia Bożego i otrzymają te łaski, o które z ufnością proszą. Kościół już w pierwszych wiekach czcił Maryję, a imię Jej było wymieniane w modlitwach zaraz po Chrystusie. Maryja, Boża Rodzicielka, jak określił to sobór w Efezie, jest niepokalanie poczęta i stanowi przykład najdoskonalszej świętości. Najświętsza Maryja , po Swym zaśnięciu, została wzięta do nieba i jest Królową Anielską, Królową Wszystkich Świętych, a także Królową Mariawitów. Ona oręduje za nami do Swego Syna i nieustannie napomina do wierności i posłuszeństwa dla Jego Ewangelii: „Cokolwiek am powie czyńcie”. Matka naszego Pana, ciągle wspiera chrześcijan ,by pamiętali, że tylko Jej Syn, a nasz Zbawiciel, jest dla wszystkich Drogą, Prawdą i Życiem. Ta, która jest pełna świętości i miłości, niech nas broni od pokus szatańskich, a zwłaszcza lenistwa w służbie dla Boga i wspomaga, byśmy wytrwali w Dziele Wielkiego Miłosierdzia.
Bracia i Siostry! Dziękujemy miłosiernemu Bogu, za tak wielki dar, jaki Kościół i świat otrzymał w osobie świętej Marii Franciszki. Ta Mistrzyni życia duchowego , przecudna perła polskiej ziemi, przez Chrystusa została nazwana Matką Miłosierdzia i obdarzona Jego pokojem. Za Jej wstawiennictwem błagajmy Pana Jezusa, nie tylko w tym uroczystym dniu, ale zawsze, aby nam błogosławił. Niech z Serca Jezusa, obecnego w Przenajświętszym Sakramencie, wypływają dla wszystkich proszących, strumienie Bożej miłości i miłosierdzia. Wszystkim wyznawcom naszego Kościoła, trzeba dużo łaski Bożej, pomocy Matki Najświętszej i wstawiennictwa świętej Marii Franciszki, abyśmy mogli udźwignąć ciężar odpowiedzialności za misję, do której zostaliśmy powołani. Celem Mariawityzmu jest odrodzenie Kościoła, przez odnowienie żywej wiary i miłości, w rzeczywistą obecność Pana Jezusa w Eucharystii. Zadanie to zostało powierzone mariawitom , którzy przez modlitwę, będąc w łączności z Bogiem, mogą godnie realizować to święte posłannictwo. W tym uroczystym dniu, życzę wszystkim pielgrzymom i tym, którzy nie mogą uczestniczyć w tej uroczystej Mszy świętej w Świątyni, obfitości Bożego błogosławieństwa. Żołnierzom Wojska Polskiego, z okazji ich święta, przesyłam najlepsze pozdrowienia, i życzę, by ich służba dla Ojczyzny, otoczona była zawsze tarczą Bożej opieki.
Biskup
Naczelny
M. Ludwik Jabłoński
M. Ludwik Jabłoński